میثم قشلاقی، تایسون آسیا را حمایت کنیم
بجنورد زیبا: وقتی نام بوکس حرفه‌ای به میان می‌آید، همه ما اسم محمد علی کلی را به خاطر می‌آوریم. قهرمانی که در رینگ بوکس، نه تنها مشت زد، بلکه برای نسل ما خاطره آفرید و تاریخ را به روش خودش ساخت. اسطوره‌ای که مانند تمام ورزشکاران نام آور، از خانواده‌ای فقیر به دنیای حرفه‌ای راه یافت و نشان داد اراده بر هر مشکلی پیروز خواهد شد. بوکس، فقط مشت‌های آهنین نمی‌خواهد، بلکه نیازمند تمرکز بسیار بالا در ورزشکار است. ورزش بوکس سالها بعنوان سخت‌ترین رشته ورزشی قهرمانی در دنیا شناخته می‌شود و مصائبی دارد که آسیب دیدگی‌های متعدد، کوچک‌ترین آنهاست.
کشورهای زیادی در بوکس صاحب عنوان نیستند، از آمریکا و کانادا که بگذریم، در آسیا بیشترین سرمایه گذاری در ورزش بوکس توسط کشورهایی مانند ازبکستان انجام شده است تا جایی که درآمد این کشور از اجاره دادن کمپ‌های بوکس به سایر تیم‌ها، با کل عایدی کشور ما در بخش گردشگری برابری می‌کند.
ورزش بوکس در کشور ما علی رغم محدودیت‌های ابتدای انقلاب 57، زنده ماند و در سطح استان‌ها، علاقمندان زیادی دارد. علی رغم کم توجهی دولتی‌ها به این ورزش قهرمانی، ستاره‌هایی در رینگ بوکس ظهور کرده‌اند که عموماً از استانهای محروم کشور برخاسته‌اند و مدال‌های رنگارنگی را برای ایران عزیز کسب کرده‌اند.
میثم قشلاقی یکی از این قهرمانان است. جوان مصمم و رشیدی که در سال 76 در کلاته آروین بجنورد به دنیا آمد. فرزند هفتم خانواده‌ای پرجمعیت، بر سر سفره پدری زحمتکش پرورش یافت و با عزم و اراده مثال زدنی، در سال 92، اولین مدال استان در رده نوجوانان کشوری را دشت کرد. او که حامی بجز پدر کشاورزش نداشت، با توکل به خداوند و اراده مثال زدنی، پله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری طی کرد و در استانی که از امکانات اولیه ورزشی محروم است، توانست الگوی خوبی برای نوجوانان و جوانان استان باشد و مدال‌های متعددی در مسابقات کشوری در رده‌های نوجوانان و جوانان به گردن آویخت. از کسب مدال نقره جوانان کشور در کرمانشاه در سال 93 تا کاپیتانی تیم ملی جوانان در سال 94، گوشه‌ای از افتخارات این پهلوان خراسان شمالی است. میثم قشلاقی که توسط مربیان تیم ملی بوکس شناخته شده بود، از سال 1398 به عضو ثابت تیم ملی بوکس ایران تبدیل شد و قهرمانانه و پهلوانانه جنگید تا در سال 1400، پس از 14 سال ناکامی تیم ملی بوکس در راه یابی به فینال اسیا، اولین مدال نقره بازی‌های آسیایی را از آن خود کرد. در آن سال، میثم قشلاقی بهمراه دانیال شه بخش از استان سیستان و بلوچستان، پس از 14 سال، برای ایران افتخار آفریدند و به فینال مسابقات آسیایی بوکس راه پیدا کردند. میثم در این راه، قهرمان جهان از ازبکستان را شکست داد و فینالیست شد.
بدنبال قهرمانی آسیا در سال جاری هستم
با میثم قشلاقی عزیز گفتگو کردیم و از احوالات این روزهای پسر نقره‌ای آسیا جویا شدیم. مانند همیشه، متانت و ادب و تواضع، از خصوصیات بارز او است و آنچنان با صلابت گفتگو می‌کند که مطمئن هستیم مدال آسیایی را با خود از اردن خواهد آورد. میثم از اردوی تیم ملی که برای آماده سازی و اعزام به مسابقات بوکس آسیا در اردن، برگزار شده است با ما گفتگو می‌کند و از شرایط اردو راضی است. وقتی از او در باره میزان حمایت مسئولان ورزشی استان سؤال کردم، آهی کشید و با متانت مثال زدنی‌اش، گفت که حمایت‌ها هست، نه که نیست، ولی اصلاً کافی نبوده است... معنی جمله او رامی دانستم، اما خواستم که از زبان خودش بشنوم. سؤال کردم یک ورزشکار حرفه‌ای بوکس در ماه چقدر هزینه دارد و پاسخ گرفتم که اگر آسیب دیدگی جدی به سراغ بوکسورها نیاید، این ورزش ماهانه حداقل 15 میلیون تومان خرج روی دست ورزشکار خواهد گذاشت. وقتی سؤال کردم که آیا از فدراسیون حقوق ماهانه دریافتی می‌کنی، با پاسخ منفی مواجه شدم. پرسیدم ایا شغل دیگری بجز ورزش کردن در سطح حرفه‌ای داری و جواب گرفتم که خیر، شغلی ندارم. از او پرسیدم که با چه هدفی به مسابقات آسیایی در اردن خواهی رفت؟ پاسخ داد که هدفم قهرمانی است و به هیچ چیز بجز سکوی اول، راضی نخواهم شد و تمام تلاش خودم را بکار خواهم بست.
انتظار حمایت همه جانبه دارم
درد دل‌های این جوان خراسان شمالی بماند برای بعد، اکنون که استان یک ورزشکار در سطح ملی دارد و افتخارات زیادی برای استان و کشور کسب کرده است، انتظار و توقع زیادی نیست اگر بگوییم که از میثم قشلاقی باید حمایت همه جانبه صورت گیرد. مگر چند قهرمان ملی مانند میثم قشلاقی داریم؟
از میثم پرسیدم که چه انتظاری از مردم داری؟ و پاسخش مرا متعجب کرد، در نهایت ادب و تواضع در حالی که بغض گلویش را می فشرد، گفت از مردم شریف استان و کشور، انتظار دعای خیر و دعا برای قهرمانی دارم و از همینجا دست تک تک مردم شریف و مهربان کشورم را می‌بوسم. میثم گفت که فقط برای شاد کردن مردم روی رینگ می‌روم و به عشق مردم، مشت می‌خورم و با تمام توان، برای به اعتزاز در آوردن پرچم کشور، مبارزه خواهم کرد.
حمایت‌های مسئولان استانی و ملی چقدر است؟
قصد پرداختن به اینکه از میثم قشلاقی و سایر قهرمانان ورزشی چقدر حمایت می‌شود را نداریم، اما مسئولان استانی و کشوری باید بدانند این قهرمانان ملی، سرمایه‌های کشور عزیزمان هستند و حمایت از آنها، خدمتی است که وظیفه هر مسئولی است، از ریاست دولت تا وزیر ورزش و استانداران و مدیران ورزشی کشور، همه و همه باید از مدال اوران ملی و جهانی، حمایت کنند. آیا می‌توان گفت که یک ورزشکار در سطح ملی، می‌تواند با 3.5 میلیون تومان در 6 ماه، خود را برای مسابقه با حریف‌های اسیایی آماده کند؟ انتظار زیادی است اگر یک ورزشکار مانند میثم قشلاقی عزیز، شغل ثابتی در یکی از کارخانه‌های استان داشته باشد؟ ایا نمی‌توان یک واحد آپارتمان به میثم و میثم‌ها داد تا دغدغه‌ای بجز مدال آوری نداشته باشند؟
مردم حمایت خواهند کرد
مدیران و مسئولان کشور بدانند که اگر از میثم قشلاقی و میثم‌های دیگری که از جان و جوانی و سلامتی خود در رینگ بوکس و سایر میادین ورزشی برای کسب افتخار برای ایران عزیز؛ می‌گذرند، حمایت نکنند، مردم شریف ایران حاضرند با جان و دل، نیازهای مادی این فرزندان خلف خود را تأمین کرده و آنها را با خاطری آسوده به میدان بفرستند. کافی است رسانه‌ها صدای این ورزشکاران را به مردم برسانند تا ببنیم سیل کمک‌های مردمی به سمت آنها سرازیر خواهد شد.
ایرانیان ثابت کرده‌اند که دارای فرهنگ پهلوانی هستند و قهرمانان خود را تنها نخواهند گذاشت.
بجنورد زیبا، برای میثم قشلاقی عزیز و سایر قهرمانان تیم ملی بوکس، آرزوی سلامتی و کسب مدال خوشرنگ طلا در مسابقات آسیایی اردن را دارد.