کشتی چوخه یکی از کهن‌ترین سبک‌های کشتی در ایران است که ریشه در سنت‌های پهلوانی و زورخانه‌ای دارد. این کشتی با پوشیدن چوخه (نوعی لباس ضخیم) انجام می‌شود و عمدتاً در مناطق شمالی ایران، به‌ویژه خراسان، رواج دارد.
چوخه لباسی محکم و ضخیم است که کشتی‌گیران برای محافظت از بدن و افزایش اصطکاک هنگام کشتی می‌پوشند. مانند دیگر کشتی‌های محلی، هدف اصلی این ورزش، زمین زدن حریف در میدان است و معمولاً در فضای باز، روی چمن یا زمین‌های نرم برگزار می‌شود.
کشتی چوخه اغلب در جشن‌های محلی، عروسی‌ها، نوروز و مسابقات پهلوانی اجرا می‌شود و همراه با موسیقی محلی و تشویق تماشاگران است. اما هدف از طرح این کلیات، تأکید بر این نکته بود که کشتی چوخه یکی از قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین ورزش‌های خراسان است که ردپای آن دست‌کم به دوره اشکانیان می‌رسد و باید آن را یک ورزش اصیل شمال شرقی ایران دانست.
شواهد تاریخی از کشتی چوخه در دوره اشکانی
بر اساس مدارک و شواهد تصویری، نقوشی از کشتی چوخه بر کاسه‌های به‌جای‌مانده از دوره اشکانی دیده می‌شود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ورزش‌های پهلوانی و کشتی‌های محلی امروزی، ریشه در ایران باستان، به‌ویژه دوره پارتی‌ها (اشکانیان) دارند.
چرا این استدلال درست به‌نظر می‌رسد؟
اشکانیان به‌عنوان جنگاوران و سوارکاران ماهر شناخته می‌شدند و ورزش‌های رزمی و کشتی میان آن‌ها رواج داشت تا همواره آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند. برخی اشیا و تصاویر به‌جای‌مانده، قدرت بدنی و سبک کشتی آن‌ها را به‌ویژه در شمال شرق خراسان به تصویر کشیده‌اند که در ادامه به دو نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
عکس 1: کاسه sackler
مقالاتی درباره شعر فارسی/ زمینه پیش از اسلام
شاهنامه خلاصه‌ای از افسانه‌ها و داستان‌های ایران پیش از اسلام است، به نظر می‌رسد که کشتی برای نمایش‌های پیش از اسلام باشد. از صحنه‌های کشتی بر روی دو کاسه نقره‌ای شمال شرقی ایران که مربوط به قرن هفتم است، قدمت این کشتی یافت می‌شود. موضوع اولین مورد از این ها که به دلیل قرار گرفتن در موزه ساکلر در واشنگتن دی سی به "کاسه ساکلر" معروف است، جشنی است که تصور می شود یا ضیافت عروسی یا جشن نوروز در دربار باشد. کاسه فعالیت های مختلف را در یک جشن به تصویر می کشد: نوشیدنی، موسیقی، تخته نرد و کشتی.
عکس دوم- کشتی در شاهنامه و حماسه های بعدی ایرانی
کاسه دوم، در موزه هنر کلیولند و همچنین مربوط به اواخر دوره ساسانیان است، شکارچیان، موسیقی دانان و مانند کاسه اول، یک جفت کشتی گیر را به تصویر می کشد.